Προστάτες Άγιοι Επαγγελμάτων!

Αγιογράφων και Ζωγράφων: 18 Οκτωβρίου. Ο Απόστολος Λουκάς ο Ευαγγελιστής, ο οποίος έχει ιστορήσει πολλές εικόνες.

Αεροπόρων: 8 Νοεμβρίου. Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ. Παρουσιάζονται συνήθως με σπαθί ή σκήπτρο στο δεξί χέρι, σύμβολο της εξουσίας που τους χάρισε ο Θεός. Στο αριστερό χέρι κρατούν πολλές φορές μια σφαίρα που συμβολίζει τον κόσμο.

Αθλητών και Γυμναστών: 26 και 27 Οκτωβρίου. Ο Άγιος Δημήτριος και ο Άγιος Νέστωρας είναι προστάτες των αθλητών και των γυμναστών. Ο γενναίος αθλητής του Χριστού Άγιος Δημήτριος ενέπνευσε τον νεαρό Νέστορα, που νίκησε τον Λυαίο.

Αλιέων: 30 Ιουνίου. Προστάτες θεωρούνται οι Άγιοι Απόστολοι. Η πλειοψηφία των Αποστόλων ήταν φτωχοί και ταπεινοί ψαράδες.

Ανθοπωλών: 9 Ιουλίου. Άγιος Μιχαήλ (Πακνανάς), ο Αθηναίος νεομάρτυρας. Γεννήθηκε στην Αθήνα από ενάρετους γονείς γύρω στο 1750 μ.Χ. Λόγω της φτώχειας των γονέων του, έμεινε αγράμματος και έγινε κηπουρός. Κάποια ημέρα ενώ επέστρεφε στην Αθήνα από κάποιο χωριό, συνελήφθη από τους Τούρκους φύλακες και συκοφαντήθηκε ότι μετέφερε κρυφά μπαρούτι για τους επαναστάτες Έλληνες. Οδηγήθηκε στον κριτή όπου διαμαρτυρήθηκε για την αδικία σε βάρος του, αλλά καταδικάστηκε σε θάνατο. Δεν θα τον τιμωρούσαν εάν δεχόταν να αρνηθεί την πίστη του και να ασπασθεί το Μωαμεθανισμό, οπότε και θα έσωζε τη ζωή του. Όμως ο Άγιος απαντούσε σε ύφος αγέρωχο στις συνεχιζόμενες απειλές των Τούρκων με την χαρακτηριστική φράση «Δεν τουρκεύω». Καταδικάσθηκε σε θάνατο και όταν οδηγήθηκε στον τόπο της εκτέλεσης  ευχαρίστησε τον Κύριο που τον αξίωσε της τιμής του μαρτυρίου. Στην αρχή ο δήμιος χτύπησε τον Άγιο με αντεστραμμένο ξίφος στο λαιμό για να τον εκφοβίσει, προσδοκώντας την μεταστροφή του. Όμως ο γενναίος Άγιος τον παρότρυνε με θάρρος λέγοντας «Χτύπα για την πίστη». Όταν ο δήμιος έβαλε το μαχαίρι του στον τράχηλο του Αγίου και τον πλήγωσε λίγο, άκουσε από το στόμα του Αγίου την ίδια φράση «Χτύπα για την πίστη». Τελικά ο δήμιος τον αποκεφάλισε το 1771 μ.Χ.

Αρτοποιών: 27 Ιουλίου. Ο Άγιος Παντελεήμων ήταν εξαιρετικά ευσπλαχνικός προσφέροντας ψωμί στους φτωχούς και κάνοντας πολλές αγαθοεργίες.

Αρωματοπωλών: 22 Ιουλίου. Η Αγία Μυροφόρος Μαρία η Μαγδαληνή. Κατά την Ανάσταση του Κυρίου ήλθε πρώτη στον τάφο Του με αρώματα, και άγγελοι ντυμένοι στα λευκά ανήγγειλαν σε αυτή την Ανάστασή Του.

Αστυνομικών: Άγιος Αρτέμιος (20 Οκτωβρίου) και Αγία Ειρήνη η Μεγαλομάρτυς (5 Μαΐου). Ο Άγιος Αρτέμιος ήταν διακεκριμένος πολιτικός του Βυζαντίου και ευσεβέστατος χριστιανός. Ο Μέγας Κωνσταντίνος, εκτιμώντας τα ηθικά και τα πολιτικά του χαρίσματα, του έδωσε το αξίωμα του πατρικίου και τον διόρισε Δούκα και Αυγουστάλιο της Αλεξανδρείας. Όταν, το 363 μ.Χ., ο Αρτέμιος άκουσε ότι ο Ιουλιανός ο Παραβάτης βασάνιζε τους χριστιανούς στην Αντιόχεια, με τη δύναμη που του έδωσε ο Θεός, πήγε αμέσως στην Αντιόχεια και με θάρρος μίλησε ευθέως στον Ιουλιανό για τις παρανομίες του κατά των χριστιανών. Ο Ιουλιανός, που δεν περίμενε τέτοια στάση από αξιωματούχο, τον συνέλαβε και τον μαστίγωσε αλύπητα. Έπειτα του έσπασε τα κόκαλα με πέτρες, και τελικά τον αποκεφάλισε. Η Αγία Μεγαλομάρτυς Ειρήνη άθλησε κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. Όταν η Αγία έγινε έξι ετών, ο πατέρας της Λικίνιος την έκλεισε σε ένα πύργο και ανέθεσε την διαπαιδαγώγησή της σε κάποιον γέροντα, ονόματι Απελλιανό. Μια νύχτα η Ειρήνη είδε το εξής όραμα: μπήκε στον πύργο ένα περιστέρι κρατώντας με το ράμφος του κλαδί ελιάς, το οποίο και άφησε επάνω στο τραπέζι. Επίσης, μπήκε και ένας αετός μεταφέροντας στεφάνι από άνθη, το οποίο τοποθέτησε και αυτός επάνω στο τραπέζι. Έπειτα μπήκε από άλλο παράθυρο ένας κόρακας, ο οποίος έβαλε επάνω στο τραπέζι ένα φίδι. Το πρωί που ξύπνησε απορούσε και σκεπτόταν τι άραγε να σημαίνουν αυτά που είδε. Τα διηγήθηκε λοιπόν στον γέροντα Απελλιανό και εκείνος τα ερμήνευσε ως προάγγελμα των στεφάνων της δόξας και του μαρτυρικού τέλους αυτής μετά τη βάπτισή της.

Αυτοκινητιστών, Οδηγών και Μεταφορέων: 9 Μαΐου. Άγιος Χριστόφορος.

Βιβλιοπωλών και Βιβλιοθηκονόμων: 6 Φεβρουαρίου. Μέγας Φώτιος. Ο πατριάρχης και ισαπόστολος Άγιος Φώτιος ονομάσθηκε Μέγας, για το πολυσχιδές θεολογικό, ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο του. Θεωρείται μία από τις σημαντικότερες μορφές του Βυζαντίου και του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, καθώς υπήρξε επίσης ένας από τους σημαντικότερους λογίους του μεσαιωνικού ελληνισμού.

Βοσκών: 7 Σεπτεμβρίου. Άγιος Σώζων. Βοσκός στο επάγγελμα, προσπαθούσε να μιμείται την ημερότητα των προβάτων, που θαύμαζε πολύ. Πολλές φορές τον ενοχλούσαν και τον αδικούσαν οι άλλοι βοσκοί, αλλά αυτός πάντοτε στάθηκε πράος απέναντί τους. «Μου είναι ντροπή», έλεγε, «να γίνω κατώτερος από τα πρόβατα που βόσκουν». Μελετούσε με επιμέλεια την Αγία Γραφή, και όταν στην εξοχή συναντούσε ειδωλολάτρη, προσπαθούσε να τον κατηχήσει στο Χριστό.

Βουλευτών: Γ΄ Κυριακή του Πάσχα. Άγιος Ιωσήφ Αριμαθαίας.

Γουναράδων: 20 Ιουλίου. Προφήτης Ηλίας. Έζησε τον 9 π.Χ. αιώνα, ήταν γιος του Σωβάκ, καταγόταν από τη Θέσβη και ανήκε στην φυλή του Ααρών. Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του είδε μία θεία οπτασία: Δύο άνδρες λευκοφορεμένοι τον ονόμαζαν Ηλία, τον σπαργάνωναν με φωτιά και του έδιναν φλόγα να φάει. Τότε ο πατέρας του, πήγε στα Ιεροσόλυμα και αφού περιέγραψε την οπτασία στους ιερείς, εκείνοι του είπαν ερμηνεύοντας την οπτασία, ότι ο γιος του θα γίνει προφήτης και θα κρίνει το Ισραήλ με δίκοπο μαχαίρι και φωτιά.

Δημοσιογράφων: 10 Δεκεμβρίου. Άγιος Μηνάς ο Καλλικέλαδος. Ο Μηνάς ήταν Αθηναίος και από την οικογένειά του ειδωλολάτρης. Όταν όμως μορφώθηκε, διαπίστωσε ότι η πολυθεΐα ήταν ψέμα. Στη μελέτη των φιλοσόφων επίσης, δεν μπόρεσε να βρει κάτι το αληθινό. Τότε προχώρησε στη μελέτη χριστιανικών συγγραμμάτων και του Ευαγγελίου, όπου και βρήκε αυτό που τον γέμιζε ψυχικά, δηλαδή την αλήθεια. Έτσι, ο Άγιος έγινε χριστιανός.

Διαιτολόγων και Διατροφολόγων: 9 Ιουλίου. Άγιος Μιχαήλ (Πακνανάς), ο Αθηναίος νεομάρτυρας. Το 2003 ανακηρύχθηκε προστάτης των διαιτολόγων και διατροφολόγων.

Δικαστών: 3 Οκτωβρίου. Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης. Είναι ο πολιούχος Άγιος των Αθηνών. Είναι προστάτης των Δικαστικών και του Δικαστικού Σώματος. Γεννήθηκε στην Αθήνα το ένατο έτος μετά από την Γέννηση Του Χριστού. Διετέλεσε μέλος του Ανώτατου Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου.

Δικηγόρων: 20 Δεκεμβρίου. Άγιος Επιδόθηκε από την παιδική του ηλικία στην εκμάθηση των ιερών γραμμάτων και έτσι αφιέρωσε τον εαυτό του στο Θεό. Τόσο η ευγλωττία του όσο και η αναμφισβήτητη ευσέβεια, έκαναν τους χριστιανούς της Αντιόχειας να τον αναδείξουν σε Επίσκοπο. Ο Φιλογόνιος ήταν δικηγόρος, ασκούσε το επάγγελμά του με γνώμονα τα φιλανθρωπικά του αισθήματα. Όποτε μπορούσε, υπεράσπιζε τους συνανθρώπους του που είχαν αδικηθεί και ήταν αδύναμοι απέναντι στους ειδωλολάτρες.

Εκπαιδευτικών, μαθητών, σπουδαστών, φοιτητών: 30 Ιανουαρίου. Τρεις Ιεράρχες: Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος ο Θεολόγος, Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Αναδείχθηκαν Πατέρες της Εκκλησίας και Άγιοι. Η σοφία και η δράση τους τούς έδωσε τον τίτλο των μεγίστων φωστήρων, όπως ψέλνεται και στο τροπάριό τους: «Τους τρεις μεγίστους φωστήρας της τρισηλίου θεότητος…».

Ελαιοπαραγωγών – Λαδέμπορων: 14 Ιουνίου. Ελισσαίος ο Προφήτης.

Επιπλοποιών – Ξυλουργών: Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα. Άγιος Ιωσήφ, ο μνήστωρ της Παρθένου Μαρίας, ο οποίος στο επάγγελμα ήταν ξυλουργός.

Ηθοποιών: 15 Σεπτεμβρίου. Άγιος Πορφύριος. Γεννήθηκε από μίμο και έκανε και αυτός το επάγγελμα του μίμου (ηθοποιού). Υπήρξε στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη (361 μ.Χ.) και όταν ο βασιλιάς γιόρταζε τα γενέθλιά του, ο Άγιος προστάχθηκε να μιμηθεί και να περιπαίξει τα Μυστήρια των Χριστιανών. Όποτε ο Άγιος μπήκε στην κολυμβήθρα και φώναξε: «Βαπτίζεται Πορφύριος, εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Και όταν βγήκε από το νερό, φόρεσε λευκά ενδύματα και ομολόγησε μπροστά σε όλο το κοινό που τον παρακολουθούσε, ότι είναι χριστιανός και είναι έτοιμος να πεθάνει για την αγάπη του Χριστού. Οπότε ο βασιλιάς, εξαγριωμένος, διέταξε και τον αποκεφάλισαν.

Θεολόγων: 8 Μαΐου. Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Ο αγαπημένος μαθητής του Κυρίου, είναι εκείνος που έγραψε το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, αλλά και τις τρεις Καθολικές Επιστολές, που φέρουν το όνομά του.

Ιατρών: 1 Νοεμβρίου. Άγιοι Ανάργυροι (Οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός). Τους δύο αδελφούς διέκρινε μεγάλη ευφυΐα και επιμέλεια, γι’ αυτό και σπούδασαν πολλές επιστήμες. Ιδιαίτερα όμως, επιδόθηκαν στην ιατρική επιστήμη, την οποία εξασκούσαν σαν διακονία φιλανθρωπίας προς τον πλησίον. Θεράπευαν τις ασθένειες των ανθρώπων, και ιδιαίτερα των φτωχών, χωρίς να παίρνουν χρήματα, γι’ αυτό και ονομάστηκαν Ανάργυροι.

Ιεροκηρύκων: 13 Νοεμβρίου. Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στις κορυφαίες εκκλησιαστικές προσωπικότητες, ένεκα του αξεπέραστου χαρίσματος του στην ομιλία. Διετέλεσε Επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, όπου διακρίθηκε για το σπουδαίο ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο που διενήργησε. Αναδείχτηκε ως ένας από τους πλέον λαοφιλείς ιεράρχες, αφήνοντας πίσω σπουδαίο, ανεκτίμητο και διαχρονικό συγγραφικό έργο, που αγκαλιάζει όλο το φάσμα των ποιμαντικών και θεολογικών ζητημάτων της εκκλησίας.

 Ιεροπαίδων (παιδιά που διακονούν στο Ιερό Βήμα): Τελευταία Κυριακή του Σεπτεμβρίου. Άγιος Ταρσίζιος, ο δωδεκάχρονος μάρτυρας του 3ου αιώνα στη Ρώμη. Συγκεκριμένα όταν είχε ξεσπάσει διωγμός κατά της Εκκλησίας εκείνα τα χρόνια, κάποια μέρα, εμπιστεύθηκαν στον Ταρσίζιο τα Τίμια Δώρα, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, για να τα μεταφέρει στους συλληφθέντες μελλοθάνατους χριστιανούς, που βρίσκονταν στις φυλακές. Στο δρόμο όμως, τον κύκλωσαν ειδωλολάτρες και του ζητούσαν επίμονα να τους παραδώσει αυτό που κρατούσε στο στήθος του. Ο Ταρσίζιος αρνήθηκε σθεναρά και τότε αυτοί τον ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου. Όταν όμως έσκυψαν για να πάρουν αυτό που κρατούσε ο Ταρσίζιος, διαπίστωσαν έντρομοι, ότι τα Τίμια Δώρα είχαν εξαφανιστεί θαυματουργικά και στα χέρια του νεαρού Αγίου ήταν μόνο το πανί που τα κάλυπτε

Ιεροψαλτών: 1 Οκτωβρίου. Άγιοι Ρωμανός ο Μελωδός και Ιωάννης ο Κουκουζέλης. 4 Δεκεμβρίου. Ιωάννης ο Δαμασκηνός.

 Κατηχητών: 18 Μαρτίου. Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων. Το κύριο έργο του είναι οι Κατηχήσεις (23 στο σύνολο), οι οποίες εκφωνήθηκαν κατά την διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και της Διακαινησίμου εβδομάδας του έτους 348 μ.Χ. στη βασιλική της Αναστάσεως. Σκοπός των Κατηχήσεων ήταν αφ’ ενός μεν η εισαγωγή των Κατηχουμένων στις θεμελιώδεις διδασκαλίες της πίστεως και του ηθικού βίου των Χριστιανών, αφ’ ετέρου δε η φανέρωση των Μυστηρίων της Εκκλησίας στους Νεοβαπτισθέντες. Η αξία των Κατηχήσεων του Αγίου Κυρίλλου είναι ανυπολόγιστη. Κανένα έργο προ αυτού δεν εμφανίζει με τόση παραστατικότητα σχεδόν όλο το τελετουργικό της Ορθοδόξου Εκκλησίας, καθώς και το μυστηριακό και αγιαστικό σύστημα με τόση καταπληκτική ομοιότητα προς τα μέχρι σήμερα τελούμενα στο ναό, ώστε δικαιολογημένα να θεωρούμε ότι οι Κατηχήσεις του Αγίου Κυρίλλου αποτελούν έκτυπη αναπαράσταση και στην πράξη διατήρηση αυτής της ίδιας της Αποστολικής Τελετουργικής Παραδόσεως.

Κεραμοποιών: 12 Δεκεμβρίου. Άγιος Σπυρίδων. Στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο χρησιμοποιώντας ένα κεραμίδι μίλησε με θαυμαστό τρόπο για το δόγμα της Αγίας Τριάδος.

Κηπουρών: 5 Μαρτίου. Άγιος Κόνων ο κηπουρός. Καταγόταν από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας και έζησε κατά τα χρόνια της βασιλείας του Δεκίου. Αφού ήλθε στην χώρα της Παμφυλίας διάλεξε μικρό τόπο, τον μετασκεύασε σε κήπο φυτεύοντας λάχανα, από τα οποία προμήθευε τον εαυτό του και τους φτωχούς ξένους με τροφή. Ήταν στο χαρακτήρα απλός, ώστε και αυτούς ακόμα που επρόκειτο να τον συλλάβουν και να τον οδηγήσουν στον άρχοντα, για να τιμωρηθεί επειδή ήταν Χριστιανός, όταν τον ασπάσθηκαν με περιπαικτικό τρόπο, εκείνος τους ανταπέδωσε τον ασπασμό.

Κουρέων – Κομμωτών: 31 Ιανουαρίου. Άγιος Ηλίας ο Αρδούνης. Γεννήθηκε στην Καλαμάτα από γονείς ευσεβείς. Έκανε το επάγγελμα του κουρέα και είχε μεγάλη υπόληψη από τους προεστούς της Καλαμάτας.

Ξυλογλυπτών: 26 Νοεμβρίου. Άγιος Γεώργιος ο Χιοπολίτης. Γεννήθηκε στο χωριό Πιθυός της Χίου το έτος 1785. Έμεινε ορφανός σε ηλικία εννέα μηνών και μεγάλωσε σε χέρια μητριάς. Μικρό παιδί ακόμα τον παρέδωσε ο πατέρας του σε κάποιον τεχνίτη ονομαζόμενο Βισεντζή να μάθει την ξυλογλυπτική. Αυτός τον πήρε μαζί του στα Ψαρά, όπου ανέλαβε να φτιάξει το τέμπλο του ναού του Αγίου Νικολάου.

Μαγείρων – Εστιατόρων: 11 Σεπτεμβρίου. Άγιος Ευφρόσυνος.

Μαρμαράδων: 10 Φεβρουαρίου. Άγιος Χαράλαμπος.

Μεταφραστών: 9 Νοεμβρίου. Άγιος Συμεών. Το κυριότερο έργο του, ήταν η εκκαθάριση των αρχαίων αγιολογικών υπομνημάτων και η παράστασή τους σε ομαλότερο ύφος. Από αυτό λένε ότι πήρε την ονομασία Μεταφραστής, που μάλλον δεν φαίνεται και τόσο πιθανό. Ίσως να ήταν μεταφραστής ξενόγλωσσων εγγράφων στην ελληνική γλώσσα και το αντίθετο. Μερικοί νομίζουν, ότι στο τέλος της ζωής του έγινε μοναχός, αλλά ο φίλος του Ψελλός, που έγραψε εγκώμιο και Ακολουθία σ’ αυτόν, δεν υπαινίσσεται κάτι τέτοιο. Έζησε οσιακά και έγραψε πολλά για την Εκκλησία.

Μετεωρολόγων: 20 Ιουλίου. Προφήτης Ηλίας.

Ναυαγοσωστών: 21 Σεπτεμβρίου. Προφήτης Ιωνάς. Ήταν γιος του Αμαθί και είχε πατρίδα την Γεχθοφέρ, της φυλής Ζαβουλών. Ο Ιωνάς φέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, πέμπτος μεταξύ των μικρών λεγόμενων προφητών. Ο Κύριος τον είχε διατάξει να πάει στη Νινευή, έδρα πλάνης μάταιων καλλωπισμών και οργίων, για να κηρύξει σ’ αυτή και να προφητέψει την καταστροφή της. Ο Ιωνάς όμως, αποφάσισε να λησμονήσει τη διαταγή του Θεού, και έκρινε καλό να πάει σε μια άλλη πόλη στους Θαρσείς. Ξεκίνησε λοιπόν το ταξίδι του με πλοίο, αλλά στα ανοιχτά έπιασε μεγάλη τρικυμία. Τότε έριξαν κλήρο, για να δουν ποιος είναι υπεύθυνος του κάκου που τους βρήκε. Και ο κλήρος έπεσε στον Ιωνά, που είχε παρακούσει τη διαταγή του Θεού. Τότε τον έριξαν στη θάλασσα και η τρικυμία σταμάτησε. Αλλά και τον Ιωνά, τον κατάπιε ένα μεγάλο κήτος χωρίς να τον φάει και μετά τρεις μέρες και νύκτες τον έβγαλε στην ξηρά σώο και αβλαβή. Τότε ο Ιωνάς πήγε στη Νινευή, προφήτεψε ότι του είπε ο Θεός και οι Νινευίτες μετάνιωσαν, νήστεψαν 40 μέρες και έτσι η πόλη τους σώθηκε από την καταστροφή. Διότι η μετάνοια φέρει την αγαθότητα του Θεού, πάνω από τη δικαιοσύνη Του. Ο Ιωνάς πέθανε στη γη Σαραάρ, κοντά στη βελανιδιά της Δεβόρας και τάφηκε μέσα σε σπηλιά. Βέβαια άλλα γεγονότα της ζωής του μαθαίνουμε στην Παλαιά Διαθήκη.

Ναυτικών Λιμενικών: 6 Δεκεμβρίου. Άγιος Νικόλαος.

Ξενοδόχων: 27 Ιουνίου. Άγιος Σαμψών. Γεννήθηκε στη Ρώμη από πλουσίους αλλά ευσεβείς και ενάρετους γονείς. Σπούδασε φιλολογία, φιλοσοφία και ιατρική. Επιθυμώντας από τη μικρή του ηλικία να ζήσει κατά το χριστιανικό πρότυπο ζωής, μεταχειρίσθηκε την ιατρική όχι ως επικερδές επάγγελμα αλλά για καθαρά φιλανθρωπικούς σκοπούς. Προσέτρεχε σε οποιονδήποτε είχε την ανάγκη του βοηθώντας τον, παρηγορώντας τον και στηρίζοντάς τον στην πίστη. Όταν κοιμήθηκαν οι γονείς του, μοίρασε την μεγάλη περιουσία την οποία κληρονόμησε και πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί επισκέφθηκε όλα τα μοναστήρια. Εκεί έβρισκε ουσιαστικά καταφύγιο για να ηρεμεί και να μελετά τις Θείες Γραφές. Η φήμη του, η οποία γρήγορα εξαπλώθηκε προσέλκυσε την εύνοια και αυτού του μεγάλου αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Συγχρόνως η μεγάλη θεολογική του κατάρτιση και οι άλλες του αρετές, κίνησαν το ενδιαφέρον του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μηνά, ο οποίος τον χειροτόνησε πρεσβύτερο. Κάποτε ο Ιουστινιανός προσβλήθηκε από βαρεία ασθένεια και ζήτησε τη βοήθεια του Αγίου. Ο Όσιος προσευχήθηκε θερμά και κατόρθωσε να σώσει τη ζωή του αυτοκράτορα. Εκείνος θέλοντας να τον ευχαριστήσει και να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του στον Άγιο, έκτισε ένα νοσοκομείο το οποίο γρήγορα αναδείχθηκε σε μεγάλο φιλανθρωπικό ίδρυμα, όπου κατέφευγαν οι άποροι και οι αδύναμοι για να θεραπευθούν και να εύρουν παρηγοριά και στήριγμα.

Οδοντιάτρων: 11 Απριλίου. Άγιος Αντίπας. Έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διομιτιανού (81 – 96 μ.Χ.). Ήταν σύγχρονος των Αγίων Αποστόλων, οι οποίοι και τον χειροτόνησαν Επίσκοπο της Εκκλησίας της Περγάμου. Στην Αποκάλυψη ο Άγιος Αντίπας αποκαλείται από τον Απόστολο Ιωάννη πιστός ιερέας και μάρτυρας (Αποκάλυψη Ιωάννου, β’ 13).

 Ομαδαρχών: 26 Οκτωβρίου. Άγιος Δημήτριος. Ο Δημήτριος ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας, ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος.

Οφθαλμιάτρων – Οπτικών: 26 Ιουλίου. Αγία Παρασκευή. Μετά το θάνατο των γονέων της, η Παρασκευή μοίρασε όλη την περιουσία της στους φτωχούς και ανέπτυξε ιεραποστολική δραστηριότητα στη Ρώμη και στα περίχωρα της πόλης, κηρύσσοντας το λόγο του Χριστού. Η δράση της προκάλεσε τον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Αντωνίνο, ο οποίος την συνέλαβε και της υποσχέθηκε υλικά αγαθά στην περίπτωση που θα θυσίαζε στα είδωλα. Βλέποντας όμως πως η Αγία παρέμενε σταθερή στην πίστη της, την υπέβαλε στο βασανιστήριο της πυρακτωμένης περικεφαλαίας, το οποίο υπέμεινε με καρτερικότητα. Τότε ο Αντωνίνος διέταξε και την έβαλαν σε ένα λέβητα με καυτό λάδι και πίσσα. Επειδή όμως είδε την Αγία άθικτη, πλησίασε το πρόσωπό του στον λέβητα – καθώς δεν μπορούσε να εξηγήσει πώς η Αγία είχε μείνει ανέπαφη – για να δοκιμάσει αν πράγματι είναι καυτό, και αμέσως τυφλώθηκε. Η Αγία με προσευχή έδωσε στον Αντωνίνο το φως του, με αποτέλεσμα να πιστέψει στο Χριστό ή κατ’ άλλους να σταματήσει τους διωγμούς εναντίον τους. Ελευθέρωσε πάντως την Αγία Παρασκευή, η οποία συνέχισε να κηρύττει το Ευαγγέλιο σε άλλα μέρη, μέχρι που έφτασε στην Ελλάδα.

Παιδιάτρων: 26 Νοεμβρίου. Άγιος Στυλιανός. Παρά την ερημική ζωή του, έτρεφε στοργή και συμπάθεια προς τα παιδιά, που τόσο αγαπούσε και ο Κύριος. Αν, έλεγε, η ταπεινοφροσύνη αποτελεί θεμέλιο των αρετών, η παιδική ηλικία από τη φύση της είναι περισσότερο ενάρετη, απ’ ότι οι μεγαλύτεροι των φιλοσόφων. Πολλές φορές οι γονείς έφεραν προς αυτόν τα παιδιά τους, και τότε η αγαλλίαση του Οσίου ήταν πολύ μεγάλη. Ο Θεός βραβεύοντας το Ιερό αυτό αίσθημά του, προίκισε τον Όσιο με το χάρισμα να θεραπεύει τα άρρωστα παιδιά και να καθίστα εύτεκνες τις άτεκνες γυναίκες.

Παντοπωλών: 23 Σεπτεμβρίου. Άγιος Νικόλαος ο παντοπώλης. Σε ηλικία 15 χρονών βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη, υπηρετώντας στο παντοπωλείο του πατέρα του, στο Ταχτά Καλέ. Κάποιος κουρέας Τούρκος όμως, που του μάθαινε την τούρκικη γλώσσα, του έδωσε να διαβάσει την τούρκικη ομολογία πίστης, μπροστά σε μάρτυρες, χωρίς ο Νικόλαος να γνωρίζει τίποτα. Όταν του είπαν ότι γίνεται Τούρκος, ο Νικόλαος αμέσως ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Η δυναμική απάντηση που έδωσε στον κριτή, έκανε τους Τούρκους να τον βασανίσουν μέσα στη φυλακή με τον πιο άγριο τρόπο. Παρ’ όλα αυτά, ο Νικόλαος έμεινε ακλόνητος στην πίστη του. Έτσι, τη Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 1672 μ.Χ. τον αποκεφάλισαν.

Ποιητών:  7 Σεπτεμβρίου. Αγία Κασσιανή. Όταν μεγάλωσε συνδύαζε τη σωματική ομορφιά με την εξυπνάδα της. Τρεις βυζαντινοί χρονικογράφοι, ο Συμεών ο μεταφραστής, ο Γεώργιος Αμαρτωλός και ο Λέων ο Γραμματικός, αναφέρουν ότι έλαβε μέρος στην τελετή επιλογή νύφης για τον αυτοκράτορα Θεόφιλο, την οποία είχε οργανώσει η μητριά του Ευφροσύνη. Σε αυτή ο αυτοκράτορας επέλεγε τη σύζυγο της αρεσκείας του δίνοντάς της ένα χρυσό μήλο. Θαμπωμένος από την ομορφιά της Κασσιανής, ο νεαρός αυτοκράτορας την πλησίασε και της είπε: «Ως άρα δια γυναικός ερρύη τα φαύλα» «Από μία γυναίκα ήρθαν στον κόσμο τα κακά πράγματα», αναφερόμενος στην αμαρτία και τις συμφορές που προέκυψαν από την Εύα. Η Κασσιανή, ετοιμόλογη, του απάντησε: «Αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττονα» «Και από μία γυναίκα ήρθαν στον κόσμο τα καλά πράγματα», αναφερόμενη στην ελπίδα της σωτηρίας από την ενσάρκωση του Χριστού μέσω της Παναγίας.

Ο εγωισμός του Θεόφιλου τραυματίστηκε με αποτέλεσμα να απορρίψει την Κασσιανή και να επιλέξει τη Θεοδώρα για σύζυγό του.

Πυροσβεστών: 17 Δεκεμβρίου. Οι Τρεις Παίδες. Με την πρόνοια του Ναβουχοδονόσορα  οι τρεις Εβραίοι νεαροί, Ανανίας, Αζαρίας και Μισαήλ, σπούδασαν στην αυτοκρατορική αυλή. Επειδή η απόδοσή τους ήταν άριστη, όταν ενηλικιώθηκαν ο βασιλιάς τους έδωσε μεγάλη θέση στο κράτος. Κάποτε όμως ο Ναβουχοδονόσωρ, έκανε δική του χρυσή εικόνα και απαίτησε από όλους τους αξιωματούχους και το λαό να την προσκυνήσουν. Οι τρεις παίδες  δεν προσκύνησαν την εικόνα. Αμέσως καταγγέλθηκαν στο βασιλιά. Αυτός τους είπε ότι, αν πράγματι δεν προσκύνησαν, τους περιμένει το καμίνι της φωτιάς. Τότε οι τρεις παίδες απάντησαν: «Άκου βασιλιά, ο ουράνιος Θεός, τον οποίο εμείς λατρεύουμε, είναι τόσο δυνατός, που μπορεί να μας βγάλει σώους και αβλαβείς από το καμίνι της φωτιάς και να μας σώσει από τα χέρια σου…».

Πράγματι, όταν τους έριξαν στη φωτιά, οι τρεις παίδες βγήκαν σώοι και αβλαβείς.

Ραπτών: 24 Απριλίου. Άγιος Δούκας. Kαταγόταν από τη Μυτιλήνη και εργαζόταν ως ράπτης σε κάποιο ραφείο της Κωνσταντινουπόλεως.

Σιδηροδρομικών: 11 Οκτωβρίου. Απόστολος και Διάκονος Φίλιππος. Kαταγόταν από την Καισαρεία της Παλαιστίνης και ήταν διάκονος μεταξύ των επτά διακόνων της πρώτης Εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ (Πράξ. στ’). Επίσης, ήταν έγγαμος και είχε τέσσερις θυγατέρες, προικισμένες με προφητικό χάρισμα. (Πράξ. κα’ 8-9).

Σιδηρουργών: 6 Μαρτίου. Αγία Ελένη. Mητέρα του πρώτου Χριστινανού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Α’ του Μεγάλου (280/288 – 337 μ.Χ.), το έτος 326 μ.Χ. πήγε στην Ιερουσαλήμ, όπου «μὲ μέγαν κόπον καὶ πολλὴν ἔξοδον καὶ φοβερίσματα ηὖρεν τὸν τίμιον σταυρὸν καὶ τοὺς ἄλλους δυὸ σταυροὺς τῶν λῃστῶν», όπως γράφει ο Κύπριος Χρονογράφος Λεόντιος Μαχαιράς.

Στρατού Ξηράς (πεζικό): 23 Απριλίου. Άγιος Γεώργιος. Ο Άγιος Γεώργιος ο Μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος γεννήθηκε περίπου το 275 μ.Χ. στην Καππαδοκία, από γονείς χριστιανούς. Όταν έγινε 18 χρονών, στρατεύθηκε στο ρωμαϊκό στρατό. Αν και νέος στην ηλικία, διεκπεραίωνε τέλεια τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Γι’ αυτό, γρήγορα τον προήγαγαν σε ανώτερα αξιώματα και του έδωσαν τον τίτλο του κόμη. Ένα από τα θαύματα του Αγίου είναι όταν στην Παμφλαγονία του Πόντου τιμούσαν πολύ τον Άγιο και μάλιστα είχαν κτιστεί προς τιμή του πολλοί ναοί. Όλοι τιμούσαν τον Άγιο τόσο ώστε κάθε οικογένεια να δίνει το όνομά του σ’ ένα από τα αρσενικά παιδιά της. Τούτο συνέβη και σε μια ευσεβή οικογένεια. Μεγάλωσε το παιδί της που ήταν φρόνιμο, ηθικό, συνετό, και όταν έγινε είκοσι χρόνων τον κάλεσαν στο στρατό. Στις μάχες που έγιναν εναντίον των βαρβάρων πολλοί Χριστιανοί μεταξύ των οποίων και ο νεαρός Γεώργιος, έπεσαν σε ενέδρα, και από αυτούς άλλους έσφαξαν, άλλους έκαμαν υπηρέτες και άλλους πώλησαν δούλους. Ο Γεώργιος έγινε υπηρέτης κάποιου αξιωματικού, που τον εκτίμησε πολύ. Οι γονείς του Γεωργίου για ένα ολόκληρο χρόνο πενθούσαν και έκλαιγαν απαρηγόρητοι για το χαμένο τους παιδί. Καθημερινά πήγαιναν στην εκκλησία και γονατιστοί παρακαλούσαν θερμά τον Θεό να τους φανερώσει τι απέγινε το αγαπημένο τους παιδί. Αλλά και ο Γεώργιος από την εξορία του προσευχόταν στον Θεό να τον απαλλάξει από την σκλαβιά και να τον αξιώσει να συναντηθεί με τους αγαπημένους του γονείς. Πέρασε λοιπόν ένας χρόνος από τότε που εξαφανίστηκε. Έφθασε μάλιστα και η γιορτή του Αγίου και οι γονείς του  κάλεσαν τους συγγενείς τους για να δειπνήσουν. Εκείνη την ημέρα ο αξιωματικός του Γεωργίου του ζήτησε να του πλύνει τα πόδια πριν από το φαγητό και γι’ αυτό ο Γεώργιος πήγε να ζεστάνει νερό. Όλη την ημέρα ο Γεώργιος έκλαιγε και παρακαλούσε τον Άγιο του που γιόρταζε να τον ελευθερώσει και να τον οδηγήσει κοντά στους γονείς του. Μόλις το νερό έβρασε και το ετοίμασε για τον αφέντη του, παρουσιάστηκε μπροστά του ο Άγιος έφιππος σ’ ένα άσπρο άλογο και αφού ανέβασε τον νέο σ’ αυτό αμέσως, τον έφερε στο σπίτι του την ώρα που βρίσκονταν όλοι οι καλεσμένοι στο τραπέζι. Έμειναν όλοι τότε έκθαμβοι και όταν εκείνος τους αφηγήθηκε το θαύμα με κάθε λεπτομέρεια, όλοι γεμάτοι χαρά δόξασαν το Θεό.

Στρατού Ξηράς Πυροβολικού: 4 Δεκεμβρίου. Αγία Βαρβάρα. Ο Διόσκορος, όταν έμαθε ότι η κόρη του είναι χριστιανή, εκνευρισμένος διέταξε τον αυστηρό περιορισμό της. Η Βαρβάρα όμως κατόρθωσε και δραπέτευσε. Ο πατέρας της τότε εξαπέλυσε άγριο κυνηγητό μέσα στις σπηλιές και τα δάση, όπου κρυβόταν η κόρη του. Τελικά, κατόρθωσε και τη συνέλαβε. Ο άσπλαχνος ειδωλολάτρης πατέρας, παρέδωσε την κόρη του στον ηγεμόνα Μαρκιανό. Αυτός, αφού δεν κατόρθωσε με δελεαστικούς τρόπους να αλλάξει την πίστη της, διέταξε και τη μαστίγωσαν ανελέητα. Κατόπιν τη φυλάκισε, αλλά μέσα εκεί ο Θεός θεράπευσε τις πληγές της Βαρβάρας και ενίσχυσε το θάρρος της. Τότε ο ηγεμόνας θέλησε να τη διαπομπεύσει δημόσια γυμνή. Αλλά ενώ έβγαζαν τα ρούχα της, άλλα ωραιότερα εμφανίζονταν στο σώμα της. Ο ηγεμόνας βλέποντας το θαύμα, διέταξε να αποκεφαλισθεί. Χωρίς καθυστέρηση, ο ίδιος ο πατέρας της, ανέλαβε και την αποκεφάλισε. Την στιγμή όμως που είχε αποτελειώσει το έγκλημά του, έπεσε νεκρός χτυπημένος από κεραυνό κατά θεία δίκη.

Συμβολαιογράφων: 25 Οκτωβρίου. Άγιοι Μαρκιανός και Μαρτύριος. Υπήρξαν γραμματικοί του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως τον 4ο αιώνα.

Ταχυδρομικών: 10 Φεβρουαρίου. Άγιος Ζήνων. Επί βασιλέως Ουάλη (364 – 374 μ.Χ.) έκανε χρέη διακοσμητή των γραμμάτων του. Όταν πέθανε ο Ουάλης, αμέσως ο Ζήνων έριξε τη στρατιωτική ζώνη και αφού βρήκε ένα μεγάλο τάφο μπήκε μέσα σ’ αυτόν και καθάριζε την ψυχή του με αυστηρότατη άσκηση. Το στρώμα του ήταν μια στοίβα από χορτάρια πάνω σε πέτρες. Ήταν ντυμένος με ένα τριμμένο ράσο, η τροφή του ήταν λίγο ψωμί, που του έφερνε κάθε δύο μέρες κάποιος φίλος του και το νερό το έφερνε από πολύ μακριά ο ίδιος. Έτσι πήρε πολλή χάρη από τον Θεό. Γι’ αυτό, λέγεται, όταν επέδραμαν στον τόπο εκείνο οι Ίσαυροι και σκότωναν πολλούς ασκητές, ο Ζήνων με την προσευχή του τους τύφλωσε, με αποτέλεσμα αυτοί να μη βλέπουν την πόρτα του κελιού του. Έτσι άγια αφού έζησε ο Ζήνων, σε βαθιά γεράματα παρέδωσε τη δίκαια ψυχή του στο Θεό.

Τελωνειακών: 16 Νοεμβρίου. Απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος ήταν τελώνης. Ο Ιησούς όταν τον βρήκε να κάθεται στο τελωνείο έξω από την Καπερναούμ του είπε: «Ἀκολούθει μοι». Ο Ματθαίος, χωρίς καμιά καθυστέρηση, τον ακολούθησε. Και όχι μόνο εγκατέλειψε το αμαρτωλό – για την εποχή εκείνη – επάγγελμα του τελώνη, αλλά και με χαρά φιλοξένησε τον Κύριο στο σπίτι του και στην καρδιά του.

Υδραυλικών: 28 Αυγούστου. Ο δίκαιος Εζεκίας, ο οποίος αφού κατασκεύασε σύστημα υδραγωγείου έφερε νερό στα Ιεροσόλυμα.

Υποδηματοποιών: 26 Φεβρουαρίου. Άγιος Ιωάννης ο κάλφας. Εργαζόταν σαν λεπτουργός κάλφας στο παλάτι του Σουλτάνου και συγχρόνως πρόσφερε τις υπηρεσίες του και σε άλλους επίσημους Τούρκους. Κάποτε προσέλαβε στην υπηρεσία του κάποιο τουρκόπουλο, ανιψιό ενός Αγά από την Ανατολή, για να του μάθει την τέχνη. Σε κάποια συζήτηση που είχε μαζί του, ο Ιωάννης εκφράστηκε όχι καλά για την μουσουλμανική θρησκεία και συγχρόνως εξήρε τη χριστιανική θρησκεία. Το τουρκόπουλο πρόδωσε το αφεντικό του, ότι του έκανε προσηλυτισμό. Όποτε ο Ιωάννης συνελήφθη και οδηγήθηκε δερόμενος στον κριτή, κατηγορούμενος για εξύβριση της μουσουλμανικής θρησκείας. Τότε ανελέητα μαστιγώθηκε και ρίχτηκε στη φυλακή. Παρά τις επίμονες προσπάθειες των Τούρκων ο Ιωάννης ομολογούσε σταθερά τον Χριστό, οπόταν και αποκεφαλίστηκε.

Υφασματοπωλών:   20 Μαΐου. Αγία Λυδία η Φιλιππησία. Η καρδιά της Λυδίας ήταν πάντα ανήσυχη, αφού δεν μπορούσε να λατρεύει θεούς και θεές που οργίαζαν μεταξύ τους. Έτσι οδηγήθηκε στον κήπο προσευχής των Ιουδαίων. Γνώρισε το νόμο του Ισραήλ κι άναψε μέσα της η δίψα για την αναζήτηση του Μεσσία. Και τώρα ακούει για πρώτη φορά τον Απόστολο Παύλο να μιλάει για το Λυτρωτή του κόσμου. Η Λυδία αποδέχεται χωρίς καμιά αντίρρηση τη νέα διδασκαλία. Πιστεύει στο Χριστό και δηλώνει κατηγορηματικά πως και αυτή θέλει να γίνει Χριστιανή. Και ο Απόστολος Παύλος ολοκληρώνει το έργο του στα γάργαρα νερά του ποταμού Ζυγάκτου όπου βαπτίζει τη Λυδία.

Φαρμακοποιών: 22 Δεκεμβρίου. Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια.  Διακρινόταν για την ομορφιά του σώματος, τη μόρφωση και το ήθος της. Παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία τον Ποπλίωνα, άρχοντα των Ρωμαίων και φανατικό ειδωλολάτρη. Η Αναστασία όμως κατηχήθηκε στο λόγο του Χριστού και έλαβε το Θείο Βάπτισμα. Επειδή δεν φανέρωσε δημόσια, λόγω του ανδρός της, την χριστιανική της πίστη βοηθούσε κρυφά όσους είχαν ανάγκη από ένα χέρι βοηθείας ή ένα λόγο παρηγοριάς. Ντυνόταν πενιχρά και μετέβαινε στις φυλακές πηγαίνοντας τροφή και χρήματα. Γι’ αυτό ονομάστηκε «Φαρμακολύτρια».

Φιλοσόφων: 1 Ιουνίου. Άγιος Ιουστίνος. Οι γονείς του, Έλληνες ειδωλολάτρες, φρόντισαν ώστε ο Ιουστίνος να λάβει θεολογική αλλά και φιλοσοφική μόρφωση, η οποία ωστόσο δεν ήταν αρκετή για να δώσει απάντηση στα ερωτήματά του. Ο Θεός βλέποντας την αγνότητα και την ειλικρινή πρόθεση των αναζητήσεών του, ανταποκρίθηκε θαυμαστά. Κάποια ημέρα που ο Ιουστίνος βάδιζε κοντά στη θάλασσα, συνάντησε ένα γέροντα, ο οποίος ήταν βαθύτατα καταρτισμένος στις αλήθειες των Θείων Γραφών, ο οποίος μετά το διάλογο δίδαξε στον Άγιο τη χριστιανική διδασκαλία. Όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αντωνίνος Πίος, ο Ιουστίνος μετέβει στη Ρώμη, όπου παρέδωσε στον αυτοκράτορα απολογία, στην οποία εξέθετε τις βασικές διδασκαλίες του Χριστιανισμού και αναιρούσε όλες τις εναντίον των χριστιανών κατηγορίες και αποδείκνυε την πλάνη των ειδώλων, χρησιμοποιώντας επιχειρήματα από την Αγία Γραφή. Η χριστομίμητη όμως δράση του Ιουστίνου, ο οποίος δεν έπαυε να κηρύττει το λόγο του Θεού και να συγγράφει έργα απολογητικού και ποιμαντικού χαρακτήρα προκάλεσε την οργή των ειδωλολατρών. Για το λόγο αυτό ο μέγας φιλόσοφος και ευσεβής χριστιανός συνελήφθη και αφού υπέστη διάφορα βασανιστήρια, αποκεφαλίστηκε το 165 μ.X..

Χημικών: 22 Νοεμβρίου. Άγιος Μένιγνος. Η καταγωγή του μάρτυρα είναι ο Ελλήσποντος και συγκεκριμένα η πόλη της Παρίου. Το επάγγελμά του είναι ταπεινό. Είναι ένας επιμελής κναφέας. Λευκαίνει δηλαδή και καθαρίζει ή βάφει υφάσματα.Βρισκόμενος κάποια μέρα στην αγορά, εκεί όπου τα νέα διαδίδονταν αστραπιαία, άκουσε είδηση θαυμαστή: ότι ο «Θεός με θαυματουργική επέμβαση αγγέλου απελευθέρωσε τους φυλακισμένους ομολογητές της πίστεως». Στο άκουσμα αυτής της είδησης δυνατή φλόγα άναψε μονομιάς την ψυχή του. Ποθεί με ιερή λαχτάρα να βαφεί η ψυχή του με το αίμα του μαρτυρίου και να στολιστεί με λαμπρά διαδήματα για τη σωτηρία της ψυχής του, για τη δόξα της εκκλησίας του Χριστού.

Χρυσοχόων: 14 Αυγούστου. Άγιος Συμεών ο Τραπεζούντιος(Δεν βρέθηκε αγιογραφία). Καταγόταν από την Τραπεζούντα, αλλά ζούσε και έκανε το επάγγελμα του χρυσοχόου στην Κωνσταντινούπολη. Κάποτε λοιπόν βρέθηκε σε μια συμπλοκή, μεταξύ χριστιανών και τουρκοεβραίων, και συκοφαντήθηκε ότι μαχαίρωσε ένα τουρκοεβραίο. Οπότε συνελήφθη και κλείστηκε στη φυλακή, όπου παρέμεινε για 40 ήμερες. Μόλις βελτιώθηκε η υγεία του τραυματισμένου τουρκοεβραίου, υποχρεώθηκε ο Συμεών να καταβάλει στον παθόντα για νοσήλια 280 γρόσια. Μετά από 10 ήμερες από την αποφυλάκιση του Συμεών, ο τουρκοεβραίος, παρά τη βελτίωση της υγείας του, υπέκυψε στα τραύματά του. Τότε ο Συμεών συνελήφθη και πάλι, και ο κριτής τον πίεζε να γίνει μωαμεθανός προκειμένου να αποφύγει τη θανατική καταδίκη. Αλλά ο μάρτυρας θαρραλέα απάντησε. «Αν και μύριους θανάτους μου δώσετε, από την πίστη και την αγάπη του Ιησού Χρίστου, τον Κύριο μου και Θεό μου δεν χωρίζω». Τότε στις 14 Αυγούστου 1653 μ.Χ. τον κρέμασαν κάτω από έναν πλάτανο στην Κωνσταντινούπολη.